به نام او که با اقراء با بشر سخن کرد و به او سخن گفتن آموخت (علمه البیان ) و به قلم و آنچه می نویسد قسم خورد ( ن والقم وما یسطرون) ،پس به راستی هم اوست اول معلم . همان ذاتی که آموخت به بشر آنچه که حتی فرشتگان نمی دانند . که این خود بزرگترین درس از اول معلم کل هستی به بشری که  خلیفه الله  شد در ارض  . و به سبب همین تکلم و آنگاه تفکر اشرف مخلوقاتش کرد.آنگاه  در هدایت جمیع بشر ، معلمانی از جنس خودشان به رسالت برگزید و این سیر پیدایش معلمی بود که همه را به سمت حقیقت و نور و روشنایی راهنمایی کنند .

پس  به قولی ،  خبط مفرطی است آنکه مقام عالی معلم را با شمع و چراغ و خورشید و ماه در تابندگی قیاس کنیم . چه آنکه شمع تا انتهای اطاقی ، چراغ تا انتهای کوچه ای و ماه و خورشید را تا پاسی از شبانه روز بیش تر یارای تابیدن نیست . اما نور معلم من از دیوار خانه ها ،از ورای کوچه و خیابانها ،از پس سالها و نسلها  وقرنها گذشته و میگذرد .چه آنروز که در کلاس درس روشنی میبخشید و چه امروز که در خانه هایمان نشسته ایم .

این روز عزیز که مزین به نام معلمی است بر تمام معلمانم در طول تاریخ مبارک،یادشان گرامی و نامشان مانا.

دکترمحسن دالبند رئیس دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی